Μιας και αυτή είναι η πρώτη δημοσίευση, είπα να αρχίσω με κάτι γευστικό. Με μεγάλη χαρά βρεθήκαμε κοντά σε ένα βετεράνο τεχνίτη της πασίγνωστης μπουγάτσας τον κο Βαγιάκη Μιχάλη, ο οποίος μυήθηκε στην τέχνη προ είκοσι χρονών απο τον μπάρμπα-Μήτσο που με τη σειρά του κουβαλούσε 50 χρόνια ψησίματος.
Λίγα λόγια λοιπόν για την μπουγάτσα και την όλη διαδικασία..
Η μπουγάτσα λέγεται οτι ήρθε στη χώρα μας γύρω στο 1922-23 όπου οι πρώτοι μικρασιάτες άρχισαν να κοσμούν τους φούρνους των Σερρών.(εξ ου και Σερραϊκή μπουγάτσα). Ας δούμε λοιπόν το τελετουργικό από την αρχή.
Όπως κάθε "σοβαρός" τεχνίτης αρχίζει πάντα με το καφεδάκι του, παρηγοριά για τις επίπονες ώρες του ζυμώματος.
Αρχίζει το ζύμωμα, (πλέον με μηχάνημα) με νερό αλάτι, αγνό βούτυρο και αλεύρι.
Το βούτυρο δεν το λυπόμαστε όπως φαίνεται...
Ζεσταίνουμε γάλα συμιγδάλι, βανίλια και πικορίνο.
Με υπομονή ανακατεύουμε....
Και ανακατεύουμε...
Συνεχίζουμε να ζυμώνουμε στο μηχάνημα, προσέχοντας τις αναλογίες.
Και ξανά...
Κάνουμε καθρέπτη τον πάγκο.
Τοποθετούμε το πρώτο μείγμα της ζύμης, χωρίς φυσικά να ξεχνούμε το καφεδάκι μας.
Εκπληκτικό το πόσο αυτή η παράξενη μάζα με τα μάγια του τεχνίτη θα γίνει ένας γευστικός θυσαυρός.
Ζητάμε φυσικά κάθε χέρι δεκτό όπως του βοηθού Χρήστου.
Η κρέμα έχει γίνει.
Την απλώνουμε με την πλαστική σπατουλίτσα και την αφήνουμε να κρυώσει.
Αχνιστή... σου έρχεται να τη μαγαρίσεις με το δάκτυλο, όμως η θερμοκρασία της σου αλλάζει γνώμη.
Ακόμη και το άπλωμα θέλει δεξιοτεχνία.
Μια βαθιά ανάσα και μια τζουρίτσα πριν τα μπράτσα και οι πήχεις πάρουν φωτιά.
Σκεπάζουμε τη ζύμη για να την προστατεύσουμε.
Τεμαχίζουμε σε κομματάκια των 250 γραμμαρίων περίπου.
Βαθιές ανάσες....
Και αρχίζουμε να τις πλάθουμε στον πάγκο.
Δημιουργώντας έτσι ισόμορφες μπαλίτσες όπως θα δούμε παρακάτω.
Αλείφουμε με επιπλέον βούτυρο, τόσο για τη γεύση όσο και για την ευκολία στο άνοιγμά τους στη συνέχεια.
Αρχίζουμε να απλώνουμε και με τα δύο χέρια.
Όσοι έχουν θέμα με τη χοληστερόλη τους, το υπόλοιπο θέαμα είναι άκρως ακατάλληλο.
Ξεκουραζόμαστε από την προηγούμενη διαδικασία, τεμαχίζοντας την πλεόν κρυωμένη κρέμα.
Με πολύ προσοχή και ευλάβεια γυρίζουμε τα κομμάτια για να κρυώσει και η πίσω πλευρά.
Επιστρέφουμε στον πλάστη.
Ανοίγουμε το φύλλο δίνοντάς του διάσταση.
Αφού τελειώσουμε όλα τα φύλλα, τότε
Αναπαυόμαστε και στο σημείο αυτό μπορούμε να πούμε δύο λογάκια σε κάποιο περίεργο φωτογράφο.
Ερώτηση :Μιχάλη, πες μας σε παρακαλώ δυο λόγια για το πώς αισθάνεσαι στα τόσα χρόνια τεχνίτης της μπουγάτσας.
Σε λίγο αρχίζει το πιο συναρπαστικό αλλά και εντυπωσιακό μέρος της διαδικασίας.
Το γύρισμα στον αέρα.
Με τις επιδέξιές του κινήσεις περνά το φύλλο πάνω από το κεφάλι του. Λόγω της αδράνειας και της ελαστικότητας του φύλλου αυτό ανοίγει στον αέρα και έτσι αποκτά μεγαλύτερο εμβαδόν.
Την απλώνουμε στον τραπέζι και βάζουμε την πρώτη δόση γέμισης.
Στη συνέχεια διπλώνεται σταυρωτά σαν φάκελος.
Αφού γυρίσουμε άλλο ένα φύλλο, ξαναδιπλώνουμε.
Ετοιμαζόμαστε για το επόμενο.
Και ξανά γύρισμα...
Και ξανά...
Ξανά...
...
Προσέχουμε τυχόν φωτογράφους ή περαστικούς.
Σημειώνουμε με μια μικρή δόση γέμισης εκείνες που είναι με την κρέμα από αυτές με το τυρί.
Συνεχίζουμε μέχρι να διπλωθούν όλες οι ζύμες.
Απαιτείται ακατάπαυστη συγκέντρωση.
Αισίως φτάνουμε στο σημείο που πρέπει να ψηθεί. Όσες δεν φτάσουν στο ζεστό στόμα του φούρνου αυθημερόν, φιλοξενούνται στην κατάψυξη.
Η πρώτη είναι έτοιμη.
Αχνιστή, λαχταριστή όπως θα έλεγε και ο κύριος Μαμαλάκης.
Ψήνεται με χαμόγελο.
Λαμβάνεται με χαμόγελο.
Κόβεται και σερβίρεται με χαμόγελο.
Τη χειροποίητη αυτή μπουγάτσα μπορείτε να την απολάυσετε στο αρτοποιείο "Επι σίτου" του κου Λώτη Βασίλη που βρίσκεται στην Αρτάκης 14 , Κάτω Τούμπα στη Θεσσαλονίκη.
Ευχαριστούμε θερμά τον κο Λώτη για τη φιλοξενία αλλά πιο πολύ το Μιχάλη για την υπομονή του και την επιλογή του να συνεχίσει την παράδοση.
Aκολουθήστε τη παρέα μας με ένα Like στο Facebook ή αφήστε ένα σχόλιο παρακάτω. Η γνώμη σας μετράει.
