Ακόμη και το όνομα του σταθμού, που κρύβεται μέσα στη φύση, καλεί τον ταξιδιώτη για ένα γρήγορο κέρασμα. Σε ένα φλυτζάνι γεμάτο στιγμές και εικόνες από το παρελθόν.
Όνομα και εικόνα προκαλούν μια ιδιαίτερη σύγχυση.
Ο σταθμός αυτός βρίσκεται στην Τρίπολη και βρίσκονταν ανάμεσα στους σταθμούς Χράνοι και Λεύκτρο. Για πρώτη φορά λειτούργησε το 1899 και άνηκε στη γραμμή
Πειραιώς-Αθηνών -Πελλοπονήσου.
Τώρα ανήκει μονάχα στις καρδιές εκείνων που τον επισκέφθηκαν και ξεχάστηκαν για λίγα λεπτά στην ομορφιά της φύσης που τον περιβάλλει.
Ήταν αρκετές οι προσπάθειες που κάναμε για να αποτυπώσουμε την ομορφιά του. Από μικρά περιμέναμε πως και πως να ακούσουμε τους γονείς μας ,να μας ξυπνήσουν από το πολύωρο ταξίδι λέγοντας....
"Περνάμε από τα Παραδείσια, περνάμε από τα Παραδείσια."
Ξυπνώντας από τον ύπνο του ταξιδιού- που τότε ήταν πολύωρο - προλαβαίναμε μόνο να δούμε κάποια δεντράκια πίσω μας ,που χαιρετούσαν λέγοντας...
την άλλη φορά... την άλλη φορά...
την άλλη φορά... την άλλη φορά...
Είναι ίσως αυτή η "παιδική" φύση της ψυχής μας, που αναζητά τον ξεχασμένο παράδεισο της,
στις ράγες της καθημερινότητας και της βιοπάλης.
Ας δούμε παράλληλα και λίγα στοιχεία για την περιοχή για να μη ξεφεύγουμε εντελώς...
Το χωριό Παραδείσια βρίσκεται νότια του λεκανοπεδίου της Μεγαλόπολης σε ημιορεινή τοποθεσία (υψόμετρο 520 μ.) και απέχει 12 χιλ. από το Λεοντάρι. Το χωριό βρίσκεται στο δρόμου Μεγαλόπολης-Καλαμάτας. Κοντά στο χωριό είναι ο οικισμός Φαναϊτι που αποτελεί τμήμα του. Τα Παραδείσια αποτελούν δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Μεγαλόπολης. Κατά την απογραφή του 1991 απογράφησαν 269 κάτοικοι, αλλά οι μόνιμοι κάτοικοι είναι πολύ λιγότεροι. Κύριες ασχολίες τους είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Το χωριό Παραδείσια βρίσκεται νότια του λεκανοπεδίου της Μεγαλόπολης σε ημιορεινή τοποθεσία (υψόμετρο 520 μ.) και απέχει 12 χιλ. από το Λεοντάρι. Το χωριό βρίσκεται στο δρόμου Μεγαλόπολης-Καλαμάτας. Κοντά στο χωριό είναι ο οικισμός Φαναϊτι που αποτελεί τμήμα του. Τα Παραδείσια αποτελούν δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Μεγαλόπολης. Κατά την απογραφή του 1991 απογράφησαν 269 κάτοικοι, αλλά οι μόνιμοι κάτοικοι είναι πολύ λιγότεροι. Κύριες ασχολίες τους είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Ο σταθμός είναι πια έρημος,με μοναδική συντροφιά χαμόγελα, δάκρυα και καρδιοχτύπια.
Βροχές αναμνήσεων χαραγμένες στις οξειδωμένες γραμμές του.
Μόλαταύτα είναι ακόμη εκεί περιμένοντας....
περιμένοντας τα ζεστά χρώματα του ηλίου, να παρηγορήσουν τις παγωμένες πέτρες του.
Παραθέτουμε και κάποια ιστορικά στοιχεία για την περιοχή...
Πιστεύεται ότι στην περιοχή των σημερινών Παραδεισίων υπήρχε η αρχαία κώμη Κρώμνος ή Κρώμοι, η οποία σύμφωνα με το μύθο ιδρύθηκε από το γιο του Λυκάονα, Κρώμο. Η κώμη αυτή θεωρείται μητρόπολη της Κρώμνας του Πόντου. Η περιοχή της ήταν κοντά στα σύνορα της Αρκαδίας με την Σπάρτη, αλλά και στο δρόμο που ένωνε την Αρκαδία με αυτήν. Το 364 π. Χ. συγκρούστηκαν στην περιοχή οι Αρκάδες με τους Ηλείους και τους Σπαρτιάτες που ήταν τότε σύμμαχοί τους. Η σύγκρουση ήταν αποτέλεσμα της προστριβής των Αρκάδων με τουσ Ηλείους για την κυριότητα της Λασιώνας, μιας μικρής πόλης που βρισκόταν στα όρια της Ηλαίας με την αρκαδία. Οι Σπαρτιάτες υπό το βασιλιά τους Αρχίδαμο κατέλαβαν τότε το ύψωμα πάνω από τους Κρώμνους που δέσποζε της οδού Μεγαλόπολης - Μεσσήνης. Όταν όμως αποχώρησε η κύρια δύναμη των Σπαρτιατών, αφήνοντας μια μικρή φρουρά πάνω στο λόφο, οι Αρκάδες αντεπιτέθηκαν και κύκλωσαν τους Σπαρτιάτες. Στη συνέχεια ο Αρχίδαμος επανήλθε, αλλά οδηγήθηκε σε νέα ήττα. Μια νέα σύγκρουση έγινε το 352 π.Χ., μεταξύ των Μεγαλοπολιτών και των Σπαρτιατών που μάλιστα αποτέλεσε αφορμή για να εκφωνήσει ο Αθηναίο ρήτορας Δημοσθένης τον υπέρ Μεγαλοπολιτών" λόγο του.
(πηγή ιστορικών στοιχείων: http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/places/paradisia.htm)
