Ένα από τα ομορφότερα μουσεία στη Νίκαια είναι το εθνικό μουσείο Μαρκ Σαγκάλ. Ο σχεδόν αιωνόβιος αυτός καλλιτέχνης με την ξεχωριστή του απεικονιστική ικανότητα, θα μαγνητίσει τα βλέμματά σας.
Απολαύστε τμήμα της θρησκευτικής συλλογής του στο μουσείο.
Τα έντονα χρώματα και οι λεπτομέρειες στα κάδρα του είναι πραγματικά ξεχωριστές.
Μετά την επανάσταση τοποθετήθηκε επικεφαλής της σχολής καλών τεχνών του Βιτέμπσκ, την οποία μετέτρεψε σε κέντρο πρωτοποριακών ιδεών.
Ωστόσο, το στοιχείο της φαντασίας στο έργο του του δημιούργησε προβλήματα με τις αρχές, των οποίων οι απόψεις για την τέχνη απαιτούσαν παραδοσιακό ρεαλισμό με κοινωνικό μήνυμα. Σύντομα , λοιπόν, παραιτήθηκε, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα και συνεργάστηκε σαν σκηνογράφος με το Εβραϊκό Κρατικό Θέατρο.
Το 1922 δούλεψε στο Βερολίνο τα χαρακτικά του με γενικό τίτλο «Η ζωή μου» για λογαριασμό του Βολάρ, που τον προσκάλεσε να εγκατασταθεί μόνιμα στο Παρίσι. Το 1925-6 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Ν. Υόρκη.
Όταν η γαλλική κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία συνθηκολόγησης με τη ναζιστική Γερμανία, ο Σαγκάλ δεν μπορούσε να παραμείνει ασφαλής στη Γαλλία. Συνελήφθη στη Μασσαλία και επρόκειτο να παραδοθεί στους Γερμανούς, ωστόσο τελικά σώθηκε από αμερικανική παρέμβαση.
Χάρη στη φήμη του, ο ίδιος κατόρθωσε να ξεφύγει από την προοπτική των στρατοπέδων συγκέντρωσης και στις 7 Μαΐου 1941 επιβιβάστηκε με την οικογένειά του σε πλοίο που τους μετέφερε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εγκατασταθούν τελικά στην πόλη της Νέας Υόρκης. Έμεινε εκεί 5 χρόνια δουλεύοντας μεταξύ άλλων για το Αmerican Ballet Theatre σαν σκηνογράφος. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1944 πέθανε η σύζυγός του Μπέλα Ρόζενφελντ και δύο χρόνια αργότερα ο Σαγκάλ επέστρεψε στην Ευρώπη, στο Παρίσι, όπου έζησε μέχρι το θάνατο του.
Πέθανε στις 28 Μαρτίου 1985 σε ηλικία 97 ετών, στην κοινότητα του Αγίου Παύλου, στη νοτιοανατολική Γαλλία. Το 1997 ιδρύθηκε το Μουσείο Σαγκάλ στη γενέτειρά του, το οποίο περιλαμβάνει αντίγραφα των έργων του. Ακόμα, στη Νίκαια υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο στο θρησκευτικό έργο του Σαγκάλ. Αν και το έργο του δεν αποδίδει πάντα τις καλύτερες στιγμές του, επειδή μερικές φορές φαίνεται συναισθηματικό και υπερβολικό, οι πιο αξιόλογοι πίνακές του αποκαλύπτουν έναν από τους μεγαλύτερους δασκάλους της Σχολής του Παρισιού.Από τα έργα της τελευταίας του περιόδου αξίζει να αναφερθούν τα υαλογραφήματα του για μια συναγωγή κοντά στην Ιερουσαλήμ, τα ψηφιδωτά του και τα πετάσματα του για το Ισραηλινό κοινοβούλιο και οι νωπογραφίες για την οροφή της όπερας του Παρισιού.
Το περίφημο ομώνυμο παράθυρο
Το έργο του χαρακτηρίζεται από μια κυριαρχία του φανταστικού στοιχείου, από την παρουσία ρευστών και αβέβαιης ταυτότητας αντικειμένων και από την ποιότητα των θεμάτων του που συχνά παραπέμπουν στη ζωή του ρωσικού χωριού. Δεν άφησε τη γνωριμία του με τα μοντέρνα πειράματα να σβήσει τις μνήμες της παιδικής του ηλικίας. Τα έργα του με θέμα σκηνές από το χωριό και τους ανθρώπους του, όπως ο μουσικός του που έχει γίνει ένα με το όργανο του, διατηρούν κάτι από την παιδική έκσταση της γνήσιας λαϊκής τέχνης.
Τοποθετημένο σε περίοπτη θέση στο μουσείο.
Ας δούμε τι είπαν ξακουστοί καλλιτέχνες για τον Marc Chagall...
«Ο Σαγκάλ είναι εξαιρετικά ταλαντούχος κολορίστας. Καταπιάνεται με πάθος με όλα όσα του υπαγορεύει η μυστικιστική ειδωλολατρική φαντασία του. Η τέχνη του είναι εξαιρετικά αισθησιακή.» Γκιγιώμ Απολιναίρ
«Όταν ζωγραφίζει ο Σαγκάλ δεν ξέρεις αν είναι ξύπνιος ή αν κοιμάται. Πρέπει να υπάρχει κάποιος άγγελος στο κεφάλι του.»
Πάμπλο Πικάσο
"Το πλήρες, λυρικό του ξέσπασμα ξεκινά από το 1911. Ήταν τότε που μέσα από τη δουλειά του και μόνο, η μεταφορά κάνει τη θριαμβευτική είσοδό της στη μοντέρνα ζωγραφική".
Andre Breton
Έργο τέχνης που φιλοξενούσε το μουσείο κατά την επίσκεψή μας το 2008.
Στο παρακάτω οπτικοακουστικό υλικό μπορείτε να απολαύσετε μια μεγάλη σειρά από έργα του.
