Στην οροφή του ισογείου αξίζει να προσέξει κανείς την νωπογραφία που απεικονίζει τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Στο παρεκκλήσι του κτηρίου ενδιαφέρον προκαλεί η τοιχογραφία με την απεικόνιση της δίκης του Χριστού.
Τα πιο εντυπωσιακά αγάλματα είναι αυτά των Ολύμπιων θεών, το περιστύλιο των 9 Μουσών και το περίφημο άγαλμα του θνήσκοντος Αχιλλέως. Εντύπωση προκαλεί το υπερμέγεθες άγαλμα του Αχιλλέα ύψους 11,5 περίπου μέτρων μαζί με τη βάση. Το 1907 το παλάτι αγοράστηκε από τον Γουλιέλμο Β’ Κάιζερ, ο οποίος πραγματοποίησε αρκετές παρεμβάσεις στο κτίριο, ενώ κατά τη διάρκεια του Α και Β’ Παγκοσμίου πολέμου το ανάκτορο υπέστη αρκετές φθορές. Μετά την αποκατάσταση των ζημιών και την πρόσφατη ανακαίνιση του, το παλάτι πλέον λειτουργεί ως μουσείο.
Το Ανάκτορο βρίσκεται στο ορεινό χωριό Γαστούρι, δέκα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης της Κέρκυρας. Η Εθνική οδός Κέρκυρας - Αχίλλειου ακολουθώντας ευθεία διαδρομή μέχρι την περιοχή Ποντή, στρίβει αριστερά σε κείνο το σημείο και μετατρέπεται σε ένα φιδίσιο δρόμο που ανηφορίζει ανάμεσα στους ελαιώνες, ξετυλίγοντας μπροστά στα μάτια του επισκέπτη την πλούσια βλάστηση της όμορφης αυτής περιοχής του νησιού.
Αντικρίζοντας σήμερα ο επισκέπτης την επιβλητική μορφή του Ανακτόρου, δε μπορεί παρά να παρασυρθεί σε μια άλλη εποχή, τότε που το ανάκτορο αποτελούσε το θέρετρο δυο μορφών της Ευρωπαϊκής Ιστορίας, που το μόνο κοινό που είχαν μεταξύ τους ήταν η λατρεία τους προς την Κέρκυρα, την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Η Αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας Ελισάβετ, η γνωστή Σίσσι και ο Κάιζερ της Γερμανίας Γουλιέλμος Β'.
Εκείνη το έκτισε για να έρχεται και να ξεχνάει τον πόνο της, εκείνος το αγόρασε μετά το θάνατό της, αλλά ο πόλεμος, που ο ίδιος κήρυξε, δεν τον άφησε να το χαρεί.
Κατά τον Α’ αλλά και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ανάκτορο καταλήφθηκε, χρησιμοποιήθηκε για άλλους σκοπούς και δυστυχώς, λεηλατήθηκε. Μετά από πολυετείς εργασίες ανακατασκευής και ανακαίνισης, το Ανάκτορο έχει ανακτήσει την παλιά του αίγλη.
Πριν ακόμα ο επισκέπτης εισέλθει στο Αχίλλειο, μπορεί να νοιώσει το μεγαλείο του αντικρίζοντας τα πρώτα αγάλματα και γλυπτά που κοσμούν τον περίβολο και το εξωτερικό του ανακτόρου, όλα εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική μυθολογία, τους μεγάλους κλιμακωτούς κήπους και την εκπληκτική θέα.
Καθώς εισέρχεται στο ανάκτορο ο επισκέπτης αντικρίζει το κλιμακοστάσιο, ανεκτίμητο έργο τέχνης, το οποίο υμνεί την ελληνική μυθολογία με αγάλματα του Δία και της Ήρας, μικρότερα αγαλματίδια και γύψινα γλυπτά. Δεξιά θα δει το πορτρέτο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ, ενώ αριστερά θα θαυμάσει το μαρμάρινο τζάκι και τα αγαλματίδια που το κοσμούν. Η οροφή διακοσμείται με ένα τεράστιο φρέσκο, έργο απαράμιλλης τέχνης, που απεικονίζει αλληγορικά τις "Τέσσερις Εποχές" του χρόνου.
Το καθολικό παρεκκλήσι της Ελισάβετ αποτελεί ολόκληρο ένα έργο τέχνης, με εντυπωσιακότερο σημείο την τοιχογραφία στο θολωτό, που απεικονίζει τη δίκη του Χριστού. Στην Αίθουσα της Ελισάβετ υπάρχουν έπιπλα και αντικείμενα που προέρχονται από το υπνοδωμάτιό της, όπως επίσης και ένας μεγάλος πίνακας που απεικονίζει τον Οδυσσέα και τη Ναυσικά στο νησί των Φαιάκων, ενώ στην Αίθουσα του Κάϊζερ εκθέτονται προσωπικά αντικείμενα του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου του Β’, μια προσωπογραφία του ιδίου και άλλοι πίνακες με ναυτικά θέματα.
Στο τέλος της σκάλας υπάρχει μια μεγαλειώδης ελαιογραφία που απεικονίζει τον Θρίαμβο του Αχιλλέα στη μάχη με τον Έκτορα. Λέγεται οτι ο καλλιτέχνης παρατηρώντας τη λάθος απόδοση στην κίνηση του τροχού, αυτοκτόνησε.
 |
| Ο Θρίαμβος του Αχιλλέα |
Είναι μια μεγαλειώδης παράσταση (ελαιοφραφία) ζωγραφισμένη πάνω σε μουσαμά από τον Αυστριακό καλλιτέχνη Franz Matsch το 1892. Καλύπτει όλο τον τοίχο στο τέλος της σκάλας και φαίνεται καλύτερα από τη μεγάλη mδερένια πόρτα που βγάζει στο περιστύλιο και στους κήπους του Αχιλλείου. Κατά την Ιλιάδα, που κεντρικό της θέμα έχει την οργή του Αχιλλέα εναντίον του Αγαμέμνονα διότι του έκλεψε την Βρυσηίδα οι Αχαιοί συνάντησαν πολλά προβλήματα όταν ο γενναιότερος από τους βασιλείς αποφάσισε να απόσχει από τις μάχες. Γι'αυτόν το λόγο ο επιστήθιος φίλος του Πάτροκλος του ζήτησε την πανοπλία και το άρμα του για να εκφοβίσει μ'αυτήν τους Τρώες που νικούσαν τότε τους Έλληνες. Ο Αχιλλέας δεν αρνήθηκε αλλά του έθεσε τον όρο να κυνηγήσει μόνον τους εχθρούς μέχρι τα πλοία. Ο Πάτροκλος όμως ενθουσιασμένος από τα αποτελέσματα παρασύρθηκε σε μάχη όπου τον σκότωσε ο 'Εκτορας ο αρχιστράτηγος των Τ ρώων, γιός του Πριάμου, του πήρε την πανοπλία και σκότωσε τον αμαξηλάτη του Εύμορφο. 'Ομως τα άλογα του γύρισαν πίσω μόνα τους. Τότε ο Διομήδης έπεισε τον Αχιλλέα να ξαναβγεί στη μάχη. Η μητέρα του η Θέτιδα παρήγγειλε άλλη πανοπλία στον 'Ηφαιστο και με αυτή ο Αχιλλέας έσπειρε τον τρόμο στους Τ ρώες που κλείστηκαν μέσα στα τείχη τους. Ο 'Εκτορας όμως έπρεπε να μείνει και να πολεμίσει για την ζωή του. Αυτόν άλλωστε ήθελε ο Αχιλλέας. Στη μονομαχία που ακολούθησε ο Αχιλλέας τον σκότωσε παίρνοντας εκδίκηση για το θάνατο του φίλου του και εν συνεχεία τον έδεσε κάτω από το άρμα του, σέρνοντάς τον τρεις φορες γύρω από τα τείχη της Τροίας. Καθώς θριαμβεύει κρατά το ακόντιο, την Ιωνική του ασπίδα καθώς και την περικεφαλαία του, που ξαναπήρε από τον 'Εκτορα. Ο γενναίος αμαξηλάτης Εύμηλος παρασύρει τα αθάνατα άλογα του Αχιλλέα Ξάνθο (σύμφωνα με τον 'Ομηρο του είχε δώσει η .Ηρα ανθρώπινη φωνή) και Βαλίο σε μια ξέφρενη κούρσα μπροστά στις Σκαιές πύλες της Τροίας. Πίσω τους ακολουθούν οι πολεμιστές του Μυρμιδόνες με προεξέχοντα τον αρχηγό τους Μενέσθιο.Το επικό αυτό έργο αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στο Ανάκτορο, τόσο για την αξία του, όσο και για την φημολογία, που το ακολουθεί. Σύμφωνα με αυτή, ο ζωγράφος αυτοκτόνησε, γιατί δεν πέτυχε να δώσει κίνηση στον τροχό του άρματος του Αχιλλέα, που παραμένει στάσιμος.
Η παράσταση κατά την γνώμη μας δείχνει από μόνη της, πόσο έχει μελετήσει τον 'Ομηρο ο καλλιτέχνης προσθέτοντας στην ζωγραφική του τέχνη τις γνώσεις, που ο ίδιος είχε αποκομίσει, Ο στάσιμος τροχός στο άρμα του Αχιλλέα δείχνει ότι ο πίνακας έχει ζωγραφιστεί με βάση τις Ρωμαϊκές αρματοδρομίες. Συνεπώς, αν και οπτικώς φαίνεται λάθος, εν τούτοις ήταν ο μόνος τρόπος ώστε να απεικονιστεί η χρονολογική τοποθέτηση του περιστατικού , όπως το περιγράφει ο αιώνιος ποιητής, Το άφθαρτο σώμα του 'Εκτορα το οποίο έχει μείνει ανέπαφο παρ' όλο που σέρνεται κάτω από το άρμα του Αχιλλέα έχει κι αυτό την εξήγησή του. Σύμφωνα με την Ιλιάδα, τον νεκρό 'Εκτορα τρύπησαν με τα ακόντιά τους ως είθιστο όλοι οι Αχαιοί πολεμιστές. 'Ομως ο θεός Απόλλωνας που προστάτευε τους Τρώες τον λυπήθηκε και κρατούσε το σώμα του ανέπαφο μέχρι την ταφή του, Το σώμα του Αχιλλέα δεν παρουσιάζεται μυώδες και το πρόσωπό του είναι αγγελικό αν και ο ήρωας παίρνει εκδίκηση για τον θάνατο του φίλου του, στην σορό του οποίου έχει εναποθέσει τα πλούσια ξανθιά μαλλιά του που έχει κόψει, Επιθυμία της Ελισάβετ ήταν να τονιστεί η αγγελική. σχεδόν κοριτσίστικη ομορφιά του τρομερού αυτού πολεμιστή, έτσι όπως αυτή τον αγαπούσε. Αυτή η αντίθεση είναι όλο το μεγαλείο του πίνακα, όπως και η οφθαλμαπάτη που συμβαίνει με το πρώτο λευκό άλογο, το οποίο ακολουθεί το άρμα, Ο καλλιτέχνης έχει ζωγραφίσει την σκιά στο λαιμό του κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το κεφάλι του αλόγου να φαίνεται ότι γυρίζει καθώς μετακινείται ο επισκέπτης. Τέλος ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον αγκυλωτό σταυρό. ο οποίος κάνει την εμφάνισή του στις Σκαιές(Δαρδάνειες πύλες) της Τροίας. Αρχαίο ιερογλυφικό σύμβολο που βρέθηκε στο Νεπάλ, έγινε αργότερα σύμβολο του Ρα (θεού του 'Ηλιου) στην Μεσοποταμία. Αφού διαδόθηκε από τους Φοίνικες, απετέλεσε το έμβλημα στο 'Ηλιο (Τροία). Τελευταία του εμφάνιση γίνεται στην Ναζιστική σημαία, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ το περιέκλεισε λοξό σε κόκκινο κύκλο για να συμβολίζει την δύναμη του Γ’ Ράιχ.
Το εξωτερικό το ανακτόρου κοσμείται επίσης από απαράμιλλα έργα τέχνης. Στο περιστύλιο του Αχίλλειου δεσπόζουν τα εννέα μαρμάρινα αγάλματα των μουσών, τα οποία συνοδεύονται από το άγαλμα του Απόλλωνα, οι Τρεις Χάριτες και το άγαλμα του φτερωτού Ερμή. Μέσα στη στοά του Περιστυλίου, τη Στοά των Σοφών, σώζονται 13 προτομές αρχαίων φιλοσόφων και η προτομή του Σαίξπηρ. Το μεγαλύτερο ίσως σε αξία άγαλμα στο Αχίλλειο είναι ο "Αχιλλεύς Θνήσκων" που παρουσιάζει τον Αχιλλέα που πεθαίνει προσπαθώντας να βγάλει το ακόντιο από τη φτέρνα του. Το άγαλμα ο "Αχιλλεύς Νικών" είναι το μεγαλύτερο άγαλμα του Αχίλλειου, με διαστάσεις εξωπραγματικές, όπου ο Αχιλλέας παρουσιάζεται στη στιγμή της νίκης του.
Μετά το τέλος της ξενάγησης στο εσωτερικό του Ανακτόρου και βγαίνοντας αριστερά στο στηθαίο της σκάλας, η οποία αποτελεί την είσοδο των κρεμαστών κήπων του Αχιλλείου, έχουν τοποθετηθεί πάνω σε βάσεις 4 μαρμάρινα αγάλματα. Η Αφροδίτη, θεά της ομορφιάς και του έρωτα που κατά τον Ησίοδο γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας της Κύπρου, η Άρτεμη, θεά του κυνηγιού, ο αδελφός της Απόλλωνας, θεός του φωτός, της μουσικής και της μαντικής, γιός του Δία και της Λητούς και ο Ερμής γιός του Δία και της Μαίας, αγγελιοψόρος των θεών.
Το περιστύλιο του Αχιλλείου είναι Ιωνικού ρυθμού και πήρε το όνομά του από τα αγάλματα των Μουσών που δεσπόζουν σ'αυτό. Ξεκινώντας από αριστερά προηγείται ο Μουσηγέτης Απόλλωνας, που με την λύρα του συνόδευε τις Μούσες και ακολουθούν οι Τ ρεις Χάριτες προστάτιδες της εύθυμης ζωής, υφάντριες του αμβροσίου πέπλου της Αφροδίτης που την έλουζαν και στόλιζαν με πολύτιμα φορέματα, η Ευφροσύνη, χάρη της λαμπρότητας, η Θάλεια της ευθυμίας και η Αγλαία της φαιδρότητας. Η πρώτη από αυτές, η οποία παρουσιάζεται ως χορεύτρια, είναι έργο του πασίγνωστου Ιταλού γλύπτη Antonio Conova, ιδρυτή της Σχολής των Καλών Τεχνών της Ρώμης, μαθητής του οποίου υπήρξε και ο Κερκυραίος γλύπτης Παύλος Προσαλέντης. Για το έργο του αυτό, χρησιμοποίησε σαν μοντέλο, τη γυναίκα του Καμίλλο Μποργκέζε Πωλίνα, αδελφή του Μεγάλου Ναπολέοντα. Στη γωνία μετά τις Χάριτες έχει τοποθετηθεί ένα άγαλμα που παριστάνει τη Χριστιανική Φιλοσοφία.
Είναι μια γυναίκα που μοιάζει με Μούσα και είναι ζωσμένη στη μέση με μανδύα ανοικτό στους ώμους και κρατάει ανοικτό βιβλίο.
Μέσα στη στοά του περιστυλίου σώζονται 13 προτομές αρχαίων φιλοσόφων που η Ελισσάβετ αγόρασε για το Αχίλλειο. Από αριστερά διακρίνονται ο Δημοσθένης ο κορυφαίος Ελληνας ρήτορας των Αθηνών, ο Σοφοκλής μεγαλύτερος τραγικός, ο Σαίξπηρ (0 μόνος μη αρχαίος), Αγγλος ποιητής και δραματογράφος από τους μεγαλύτερους της Παγκόσμιας φιλολογίας, ο Λυσίας μεγάλος αρχαίος ρήτορας γυιός του Συρακούσιου Κεφάλου, ο Μητρόδωρος από τη Λάμψακο, μαθητής του Επίκουρου, ο Πλάτων ή Αριστοκλής, μαθητής του Σωκράτη, ο Ομηρος, ο Καρνεάδης, ο Κυρηναίος αρχηγός της μέσης Ακαδημίας, ο Ευρυπίδης ο νεώτερος από τους τραγικούς, ο Περίανδρος, ένας από τους επτά σοφούς, Τύραννος της Κορίνθου , ο Ζήνων από το Κίτιο της Κύπρου, ιδρυτής του στω'ίκισμού, ο Αντισθένης, ιδρυτής της Κυνικής Σχολής και ο Ποσειδώνιος από την Απαμεία, δάσκαλος του Κικέρωνα. Στη γωνία κοντά στη μεγάλη πόρτα του περιστυλίου υπάρχει ένα γλυπτό που παριστάνει την Λύδα της Κορίνθου την όμορφη κόρη του Θέστιου, την γυναίκα του Τύνδαρου Βασιληά της Σπάρτης, που γέννησε από τον Δία, ο οποίος την πλησίασε με μορφή κύκνου,τους Διόσκουρους (Κάστορα και Πολυδεύκη) και την ωραία Ελένη.Στην οροφή της στοάςτου περιστυλίου υπήρχε άλλοτε πλούσια διακόσμηση, όπως φαίνεται σε παλαιές φωτογραφίες, που δεν επέζησε μέχρι τις μέρες μας λόγω των μετατροπών που έγιναν , τόσο την εποχή του Γουλιέλμου του Β' όσο και κατά την ανακαίνιση του Αχιλλείου το 1962. Ακόμη πριν κατασκευασθούν οι τζαμόπορτες στους τοίχους υπήρχαν παραστάσεις του Απόλλωνα και της Δάφνης, της Αριάδνης και του Θησέα, ο Ομηρος ως τυφλός τραγουδιστής και σκηνές από τα έπη και μύθους του Αισώπου.
Στη μέση της ταράτσας του περιστυλίου, μέσα στη λιμνούλα με τα νούφαρα, ο Αρίων ο Κιθαρωδός σώζεται από ένα δελφίνι, σε ένα όμορφο ορειχάλκινο σύμπλεγμα, ενώ απέξω ο Σάτυρος κρατάει στους ώμους του τον Διόνυσο όταν ήταν παιδί, Απέναντι υπάρχει μια ημικυκλική βεράντα από μάρμαρο που άλλοτε σκεπαζόταν από τέντα με αρχαία Ελληνορωμαϊκά σχέδια και στα σιδερένια κοντάρια που την στήριζαν ήταν τοποθετημένες άρπες του Αιόλου, οι χορδές των οποίων ανέδιδαν με την πνοή του ανέμου γλυκές μουσικές νότες, που τις συνόδευαν καθώς από εκεί η πονεμένη Αυτοκράτειρα αντίκρυζε το κενοτάφιο του γιου της Ροδόλφου, που βρίσκονταν στο δάσος, καταριώντας τη μοίρα της (την Ειμαρμένη) . Είναι γνωστή ως η βεράντα των δακρύων .
Στο τέλος του περιστυλίου πάνω σε βάθρα σώζονται οι περίφημοι παλαιστές εφορμώντες του Μουσείου της Νεάπολης, Η τέχνη με την οποία έχουν αποτυπωθεί τα μπρούτζινα γλυπτά δίνει την εντύπωση ότι ο ένας θα επιτεθεί στον άλλο.
Εν συνεχεία ακολουθούν τα αγάλματα των 9 Μουσών που ονομαζόντουσαν και Πιερίδες ή Ελικωνιάδες, κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. Από αυτές άλλες αγόρασε ο καθηγητής Βάλτσεργκ από την Νέαπολη και είναι έργο του Ιταλού γλύπτη Μοράνι και άλλες έφερε η Αυτοκράτειρα από τη βίλλα Μποργκέζε. Η πρώτη είναι η Μελπομένη, μούσα της τραγωδίας που κρατάει την κόρυνα και έχει τη μορφή της Μήδειας, η δεύτερη είναι η Τερψιχόρη μούσα του χορού και της χορικής ποίησης, η τρίτη η Ευτέρπη που κρατάει διπλό αυλό, μούσα της λυρικής ποίησης, η τέταρτη η Ουρανία, με την ουρανια σφαιρα, μουσα της Αστρονομίας, η πέμπτη η Θάλεια που φοράει ελαφρό φόρεμα και έχει ποιμενική ράβδο, μούσα της βουκολικής ποίησης. Η έκτη η Ερατώ με τη λύρα, μούσα της ερωτικής ποίησης, η έβδομη η Κλειώ, με το ειλητάριο και τη σάλπιγγα, μούσα της Ιστορίας, η όγδοη η Πολύμνια, μούσα της σοβαρής και θρησκευτικής ποίησης και η έννατη η Καλλιόπη που κρατάει πινάκιο και γραφίδα, μούσα της επικής και ηρωϊκής ποίησης. Τα μαρμάρινα αγάλματα των Μουσών ακολουθεί ο φτερωτός 'Ερωτας.
 |
| Ερατώ |
 |
| Θάλεια |
 |
| Τερψιχόρη |
 |
| Ευτέρπη |
Κλειώ Ουρανία
 |
| Πολύμνια |
 |
| Μελπωμένη |
 |
| Ο θνήσκων Αχιλλέας |
 |
| Ο θνήσκων Αχιλλέας |
Ο γλύπτης εμπνεύσθηκε για το άγαλμα αυτό, που είναι το μεγαλύτερο σε αξία στο Αχίλλειο, από το ρομαντισμό που διέπει το γλυπτό του πληγωμένου Γαλάτη του Καπιτωλίου.
 |
| Η Φρύνη |
Εργο του Γερμανού γλύπτη Fritz Heinemann, βρίσκεται στοτελευταίο εξώστη των κήπων. Η Φρύνη, ή Μνησαρέτη υπήρξε το μοντέλο των αρχαίων γλυπτών και ιδίως του Απελλή για την προσωποποίηση της Αφροδίτης. Η αρχαία αυτή καλλονή που συναναστρεφόταν την Ελίτ των καλλιτεχνών και ρητόρων, όπως ο Πραξιτέλης και Υπερείδης, κατηγορήθηκε για ασέβεια. Ο τελευταίος ανέλαβε την υπεράσπισή της και τελειώνοντας τη θερμή αγόρευσή του, τράβηξε από πάνω της το χιτώνα ώστε να αποκαλυφθούν τα κάλλη της μπροστά στους δικαστές οι οποίοι έκπληκτοι την αθώωσαν.
 |
| Λεπτομέρεια από τη Δήμητρα |
 |
| Εσπερίδα |
 |
| Λεπτομέρεια από Εσπερίδα |
 |
| Εσπερίδα |
Πίσω απ' το άγαλμα της Φρύνης έχουν τοποθετηθεί πρόσφατα πάνω σε βάθρα, δυο γλυπτά Ιταλικής τεχνοτροπίας, που βρισκόταν άλλοτε στο δάσος του Αχιλλείου, κάτω από το ναίσκο του Χάινε. Το ένα αριστερά, είναι μία από τις Εσπερίδες και το άλλο συμβολίζει το καλοκαίρι προσωποποιημένο με την μορφή της Δήμητρας. Το τελευταίο είχε κλαπεί τον Σεπτέμβριο του 1994 από τον χώρο που βρισκόταν ξεσηκώνοντας σάλο στο πανελλήνιο, όμως σύντομα βρέθηκε χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες, που έγιναν. Τα μαρμάρινα μπάνια προέρχονται από το εσωτερικό του Αχιλλείου αλλά λόγω έλλειψης χώρου, όταν έγινε η ανακαίνιση το 1962 μεταφέρθηκαν σ'αυτό το σημείο.
 |
| ο Αχιλλέας Νικών |
 |
| ο Αχιλλέας Νικών |
Είναι το μεγαλύτερο άγαλμα του Αχιλλείου. Με διαστάσεις εξωπραγματικές, αφού το ύψος του φθάνει τα 5,50 μ. (μαζί με τη βάση του και το ακόντιο τα 11 ,5 μ.) και το βάρος του 4,5 τόννους. Στον κραταιό Αυτοκράτορα δεν άρεσε και πολύ να υπάρχει ένας ετοιμοθάνατος ήρωας στο εξοχικό του. Θεωρούσε πως στο σημείο αυτό έπρεπε να τοποθετηθεί ένα άγαλμα που να δείχνει τον ήρωα την στιγμή της νίκης του και οχι του θανάτου του. Παρήγγειλε τότε στον Γερμανό γλύπτη Johannes GOtz και του έφτιαξε το πρόπλασμα που υπάρχει μέσα στο μουσείο. Η ιδέα άρεσε στον αυτοκράτορα, που έδωσε το πράσινο φως στον καλλιτέχνη να προχωρήσει. Τα κομμάτια του Αχιλλέα έφθασαν στην Κερκυρα και το 1909 το άγαλμα συναρμολογήθηκε για να δεσπόσει στο τέλος της τελευταίας βεράντας του Ανακτόρου. Με εντολή του Γουλιέλμου τοποθετήθηκε στη βάση του, εκτός από την επιγραφή "ΑΧΙΛΛΕΥΣ", άλλη μια σαν αφιέρωση, που ξηλώθηκε όμως από τους Γάλλους, κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. "Τόνδε Αχιλλήα Πηλείδην/ Γερμανών Κραταιών Γουλιέλμος στήσαι, μνήμα επιγιγνωμένοις". "Αυτόν τον Αχιλλέα το γιο του Πηλέα, έστησε ο κραταιός Αυτοκράτορας Γουλιέλμος για να τον ενθυμούνται οι μεταγενέστεροι". Στην ασπίδα του εφανίζεται η μέδουσα, καθώς και ο κυδοιμός με την έριδα και την κήρα (προσωποποίηση του θορύβου της μάχης). Το ορειχάλκινο αυτό άγαλμα σίγουρα δεν φημίζεται για την τέχνη του αφού οι αναλογίες του δεν συνηγορούν κάτι τέτοιο. Θεωρείται μάλιστα μιλιταριστικό σύμβολο. 'Ομως η επιβλητικότητά του είναι τέτοια που προκαλεί το δέος για τον ομηρικό αυτό πολεμιστή. Στην εποχή του Κάιζερ η περικεφαλαία και η αιχμή του δόρατος επιχρυσώνονταν για να φαίνονται από τη θαλαμηγό του τόσο την ημέρα, όσο και την νύχτα, όταν έπεφτε πάνω του το φως του μεγάλου προβολέα της, που είχε γι'αυτό το λόγο τοποθετηθεί. Στο πρόσωπο του Αχιλλέα ο Γουλιέλμος έβλεπε τον αρχηγό του δικού του στρατού, της τρομερής Πρωσικής δύναμης, που την παραλλήλιζε με τον αήττητο στρατό των Μυρμιδόνων.
Για μια μικρή απόδραση στην Κέρκυρα και περισσότερες φωτογραφίες ακολουθήστε την παραπάνω μικρή ταινία.
Πηγές κειμένου:
