Mετά το μαγευτικό Βελβεντό, συνεχίζουμε με ένα ακόμη "αντίπαλο" της πολυάσχολης πόλης της Κοζάνης, που δεν είναι άλλος από την εξίσου ελκυστική Νεραϊδα.
Ένα προορισμό "παγιδευμένο" από τις ανέσεις της κοντινής της πόλης, πάντα όμως πρόθυμο να υπερασπίσει το όνομά του και με τη μαγεία του να ανακουφίσει το πολυάσχολο και υπερκαταναλωτικό μας μυαλό, χαρίζοντάς του γαλήνη που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ένα προορισμό "παγιδευμένο" από τις ανέσεις της κοντινής της πόλης, πάντα όμως πρόθυμο να υπερασπίσει το όνομά του και με τη μαγεία του να ανακουφίσει το πολυάσχολο και υπερκαταναλωτικό μας μυαλό, χαρίζοντάς του γαλήνη που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ο καιρός δείχνει απειλητικός στο δρόμο για την Κοζάνη στοιχείο που χαρακτηρίζει γενικότερα την περιοχή.
Οι πρώτες εργοστασιακές καμινάδες γνέφουν σμίγοντας τα καλούδια τους στον πένθιμο ουρανό...
Η διαδρομή συνεχίζεται και ο καιρός δείχνει να αλλάζει διάθεση...
Ο ουρανός μας λούζει με την απάντησή του και ζητά ευγενικά συγγνώμη με ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο που μόλις καταφέρνουμε να αποθανατίσουμε.
Και πριν προλάβουν οι πρώτες σκέψεις να τριγυρίζουν στα γάγγλια, έντονα γαλανά μηνύματα σηκώνουν το λάβαρο της σιγουριάς για ένα ακόμη φωτογραφικό περίπατο...
Καταφθάνουμε στην πόλη της Κοζάνης, όπου το ρολόι της πλατείας μας υποδέχεται με το μοναδικό τραγούδι που γνωρίζει...
Οι πηγές ξεχειλίζουν με μυστικά και ειδήσεις από τις λαλίστατες καφετέριες που τις περιτριγυρίζουν, ενώ κάποιος δραπετεύει δειλά δειλά για να αφήσει τις σκέψεις του στη σκιά των πλατανιών.
Μπροστά μας στέκει το ξενοδοχείο Ερμιόνιον το οποίο θα γίνει και αρωγός για κάποιες μετέπειτα λήψεις.
Το πλήθος των μαγαζιών και έντονη δραστηριότητα της πόλης μας αφήνει να ανακτήσουμε τις δυνάμεις για να επανέλθουμε την επόμενη ημέρα.
Η πλατεία του κέντρου δεν πεθαίνει ποτέ.
Βήματα περαστικών συνοδεύουν πάντα το ρυθμό της καμπάνας του ρολογιού.
Μέσα στο σκληροτράχηλο εμπόριό της ακούγεται μια λέξη... ένα μαγικός προορισμός με το όνομα Νεραϊδα.
Ακούγεται σαν ψέμα στην αρχή, η περιέργεια όμως επιβεβαιώνει τον ψίθυρο αναγκάζοντάς μας να σπεύσουμε για την απαραίτητη διερεύνηση.
Ας δούμε λίγα στοιχεία από τον μοναδικό αυτό τόπο και τα όσα έχει να προσφέρει.
Η Νεράιδα είναι ένα πανέμορφο τουριστικό χωριό του Δήμου Σερβίων – Βελβεντού νομού Κοζάνης.
Προσφυγικό χωριό, από την περιοχή Σεβάστεια του Πόντου Τουρκίας, όπου το 1922 εγκαταστάθηκαν στο Εκμεκσίζ, οικισμός κοντά στα Λεύκαρα Κοζάνης.Κτισμένη στην κορυφή του λόφου και ακριβώς επάνω από την Γέφυρα Σερβίων ηγείται του κέντρου της λίμνης Πολυφύτου. Η πλεονεκτικής της αυτή τοποθεσία αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών όλες τις εποχές του χρόνου. Καθημερινά σταθμεύουν τουριστικά λεωφορεία με τουρίστες από την Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Το μέρος αυτό ήταν άγονο και χωρίς νερό. Ως εκ τούτου τα προβλήματα ήταν πολλά και δύσκολα.
Ετσι το 1929 αποφάσισαν να κατέβουν το λόφο, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα και να στήσουν το σπιτικό τους από την αρχή.
Ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου δίνει ακόμα μια νότα ομορφιάς στην περιοχή.
Γαλήνη και ομορφιά.
Τι άλλο να θέλει κανείς...
Στις παρυφές του λόφου είχε άφθονες πηγές με πεντακάθαρο νερό, εξ΄ού και το όνομα Νεράιδα που έδωσε στα εγκαίνια του χωριού, ο τότε Δεσπότης Κοζάνης Ιωακείμ εντυπωσιασμένος από το μέρος και τα πολλά νερά.
Οι κάτοικοι με πολύ κουράγιο και βοηθώντας ο ένας τον άλλον, έχτισαν τα σπίτια τους, άρχισαν να καλλιεργούν τα εύφορα χωράφια, τα οποία ήταν απέναντι στο ποτάμι και να ασχολούνται με την κτηνοτροφία.
Η ζωή τους κυλούσε ομαλά και προοδευτικά, καθώς εκείνο τον καιρό είχαν κατασκευάσει μικρό υδραυλικό φράγμα στο ποτάμι και με το νερό των πηγών είχαν δωρεάν ύδρευση και άρδευση.
Λόγω της έλλειψης νερού το 1929 κατέβηκαν το βουνό και έκτισαν την ΝΕΑ ΗΡΑΚΛΕΙΑ,όπως αναφέραμε προηγουμένως ο Δεσπότης Ιωακείμ εντυπωσιασμένος, από τα πολλά νερά, ήταν ο πρώτος που πρότεινε να μετονομασθεί σε ΝΕΡΑΪΔΑ.
Λένε πως η αγάπη των κατοίκων για τις Νεράϊδες του ποταμού Αλιάκμονα, ήταν η αιτία να μετονομασθεί σε ΝΕΡΑΪΔΑ.
Οταν το βράδυ οι νέοι περνούσαν την γέφυρα, αυτές έβγαιναν και τους καλούσαν να πέσουν στο ποτάμι, για να τις συναντήσουν.
Είναι χωριό των 300 κατοίκων περίπου με γεωργούς , κτηνοτρόφους, και μάστορες.
Κάτοικοι με υπερβολικά ανεπτυγμένο το αίσθημα της φιλοξενίας και της αλληγεγγύης όπως αποδείχθηκε μέσα στην ιστορία του τόπου.
Την παραπάνω φωτογραφία μας την παραχώρησε ο κύριος Ξενοφώντας Βαΐζογλου
Σε αυτούς τους ξέφρενα εσωστρεφείς ρυθμούς της πόλης, η ανάγκη για την ανάπτυξη αλληλεγγύης είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Πέρα από την όμορφη θέα ας κρατήσουμε μέσα μας και την ποιότητα των ανθρώπων ζουν εκεί.
Η επιστήμη της αρχιτεκτονικής αναπτύσεται εκθετικά, ουσιαστικά όμως λίγα κατάφερε να συνδέσει, αφού το χάσμα και η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων γίνεται ολοένα και πιο μεγάλη.
Ας ελπίσουμε και ας εργαστούμε μονάχα για το καλύτερο... εκείνο που συνδέει όλους μας.
Και με αυτή την ευχή αποχαιρετούμε τον πύρινο ουρανό και τις αεικίνητες καμινάδες...
Τα ιστορικά στοιχεία της περιοχής της Νεράιδας συλλέχθησαν από τους ιστοτόπους
http://neraidakozanis.blogspot.gr http://www.kozan.gr/
Aκολουθήστε τους περιπάτους μας με ένα Like στο Facebook ή αφήστε ένα σχόλιο παρακάτω γιατί... η γνώμη σας μετράει.
http://neraidakozanis.blogspot.gr http://www.kozan.gr/
Aκολουθήστε τους περιπάτους μας με ένα Like στο Facebook ή αφήστε ένα σχόλιο παρακάτω γιατί... η γνώμη σας μετράει.
